علل و عوامل «غیبت» کردن

گناه کبیره غییت

سبب هشتم از اسباب غیبت، موافقت و همزبانى با رفیقان است، یعنى: چون هم صحبتان خود را مشغول «خبث» (پلیدی) بینى، تصور کنى که اگر ایشان را منع کنى یا با ایشان در آن خبث، موافقت نکنى از تو تنفر کنند و تو را «بدگل» شمارند. و به این جهت تو نیز با ایشان هم مشربى کنى تا به صحبت تو رغبت نمایند. و شبهه‏ اى نیست که در این صورت، عجب احمقى خواهى بود که راضى به این مى‏ شوى که: امر پروردگار خود را ترک کنى. و دست از رضا و خوشنودى او بردارى. و از نظر برگزیدگان درگاه او، از: ملائکه و انبیا و اولیا بیفتى، که جمعى از اراذل و اوباش از تو راضى باشند. بلکه این دلالت مى‏ کند بر این که «عظم» (بزرگی) ایشان در نزد تو بیشتر از «عظم» خدا و پیغمبران است. و چه شک که چنین کسى مستحق و سزاوار لعن بى‏ شمار، و عذاب روز شمار است.

معراج السعاده، ملا احمد نراقی



نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط سید در جمعه 95 خرداد 28 ساعت ساعت 5:0 عصر

برچسب ها: اخلاق و تربیت، ماه رمضان